Οι περισσότερες μαρτυρίες καταγράφουν ότι ο Ηγούμενος Χαράλαμπος ή Χαραλάμπης καταγόταν από το χωριό Καλοπαναγιώτης, ενώ ο Κ. Μυριανθόπουλος αναφέρει ότι η καταγωγή του ήταν από τη Γαλαταριά. Ο ίδιος συγγράφεας σημειώνει ότι ήταν αδελφός του διαδόχου του στη Μητρόπολη Κυρήνειας, Χαρίτωνα, καθώς και του Ιωάννη Παυλίδη, συζύγου της Αθηνάς, κόρης του δασκά¬λου Ονουφρίου Μικελλίδη και εγγονής του Δραγομάνου Χατζηγεωργάκη Κορνεσίου.
Σύμφωνα με τον Ν. Γ. Κυριαζή, ο Χαράλαμπος χρημάτισε Αρχιμανδρίτης Κύκκου πριν την άνοδό του στον Θρόνο. Ίσως να ταυτίζεται με τον Κυκκώτη Ιερο¬διάκονο Χαράλαμπο, ο οποίος το 1798 σχεδίασε χαλκογραφία της Μονής Κύκκου, η οποία επανεκδόθηκε και το 1802. Όπως αναφέρει το Μοναχολόγιο της Μονής, «1821… ἐχρημάτισε ἀντ’ αὐτοῦ [δηλ. του Ἰωσήφ] ὁ Χαράλαμπος ἡγού¬μενος (ὅστις καί ἔγινεν Κυρηνίας) 3½ ἔτη», ενώ κώδικας της εποχής, που σήμε¬ρα λανθάνει, διευκρινίζει ότι διαδέχθηκε τον εκτελεσθέντα Ηγούμενο Ιωσήφ στις 10 Ιουλίου 1821. Όπως σημειώνει, όμως, ο Κ. Σπυριδάκις, στο χρονικό εκείνο σημείο η διαδοχή ενδεχομένως να ήταν άτυπη, και η κανονική προχείρισή του στην ηγουμενία να έγινε μετά τη χειροτονία του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Ιωακείμ, τον Δεκέμβριο του 1821, στην οποία παρέστη και ο ίδιος ο Ηγούμενος. Ο ίδιος συγγραφέας θεωρεί ότι, κατά τον Ιούλιο του 1821, ο Χαράλαμπος κρατήθηκε, μα¬ζί με άλλους κληρικούς, ως όμηρος στο Σαράι, προτού απελευθερωθεί και στα¬λεί στη Μονή για να αναλάβει τη διοίκησή της, έχοντας καταβάλει αδρά ποσά σε Οθωμανούς αξιωματούχους ως φιλοδωρήματα.
Το όνομά του αναφέρεται σε δύο οθωμανικά έγγραφα της περιόδου της ηγουμενίας του. Ο Λ. Φιλίππου αναφέρει ότι επί των ημερών του Χαραλάμπους, το 1822, κατασκευάστηκε το κωδωνοστάσιο της Μονής. Η πληροφορία αυτή δεν είναι όμως ορθή, και οφείλεται σε παρανάγνωση επιγραφής του 1882. Σύμφω¬να με λανθάνοντα κώδικα της Μονής, που περιλαμβάνει τους λογαριασμούς της οικονομικής διαχείρισής του, η τριετής ηγουμενία του Χαραλάμπους άφησε στη Μονή έλλειμμα 26.712 γροσιών.
Ο Χαράλαμπος παρέμεινε στην ηγουμενία για τρία χρόνια, και μετά παραιτή¬θηκε για να χειροτονηθεί Μητροπολίτης Κυρήνειας, στις 8 Ιουνίου 1824, όπως σημειώνει κώδικας της Αρχιεπισκοπής: «1824 Ἰουνίου 8 ἔκαμαν τόν χαράλαμπον ἐπίσκοπον Κερυνίας». Πιο γνωστές πράξεις του ως Μητροπολίτης Κυρήνειας ήταν η συμμετοχή του στη Γενική Συνέλευση, που συγκάλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Πανάρετος στην Αρχιεπισκοπή τον Νοέμβριο του 1830, η οποία ρύθμισε την οργάνωση της δημογεροντίας, καθώς και την ίδρυση νοσοκομείων και σχολείων, και η συμμετοχή του στην Επιτροπή που στάλθηκε το 1837 στην Κωνσταντινού¬πολη για να διευθετήσει τον υψηλό φόρο που χρωστούσε η Κύπρος στην Υψηλή Πύλη.
Τον Ιανουάριο του 1827, μετά από αίτημα του τότε Ηγουμένου Νεοφύτου, ο Οι-κουμενικός Πατριάρχης Αγαθάγγελος ζήτησε από τον Μητροπολίτη Κυρήνειας Χαράλαμπο να παραδώσει σε Πατριαρχικό Έξαρχο που θα ερχόταν στην Κύπρο τα κατάστιχα και έγγραφα της ηγουμενίας του, ώστε να διευθετηθούν οι οικο¬νομικές εκκρεμότητες της Μονής.345 Μέχρι τον Μάιο του ιδίου έτους τα έγγραφα δεν είχαν παραδοθεί, και ο Πατριάρχης, με νέα επιστολή του προς τον Αρχιεπί¬σκοπο Κύπρου, προειδοποιούσε τον Μητροπολίτη Χαράλαμπο ότι αν δεν τα παρέδιδε εγκαίρως, «ἔχει νά μετακομισθῇ ἐνταῦθα διά ὑψηλοῦ προσκυνητοῦ ὁρι¬σμοῦ ἰγζάρ φερμανίου, ἵνα δῷ λόγον περί αὐτῶν». Φαίνεται ότι ο Μητροπολί¬της Κυρήνειας συμμορφώθηκε προς τις υποδείξεις του Πατριάρχη, καθώς διατή¬ρησε τον Θρόνο του και για τα επόμενα χρόνια, μέχρι το 1844. Τελευταία γνω¬στή πράξη του Χαραλάμπους ήταν η υπογραφή του υπομνήματος εκλογής του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Ιωαννικίου στις 14 Οκτωβρίου 1844, ενώ πιθανότατα απεβίωσε λίγο αργότερα, επειδή στις 20 Νοεμβρίου 1844 εξελέγη ως νέος Μη¬τροπολίτης Κυρήνειας ο αδελφός του Χαρίτων. Το όνομά του, ως Μητροπολί¬της Κυρήνειας, σώζεται σε τρεις καταλόγους συνδρομητών βιβλίων. Το 1835 και 1836 ενεγράφη ως συνδρομητής σε δύο μουσικά βιβλία που εκδόθηκαν στην Κων¬σταντινούπολη, ενώ το 1844 παρήγγειλε δύο αντίτυπα ιατρικού βιβλίου που εκ-δόθηκε επίσης στην οθωμανική πρωτεύουσα.